eikelen

Dutch

Etymology

From eikel (acorn, jerk) + -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛi̯kələ(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ei‧ke‧len

Verb

eikelen

  1. (ergative, particularly relating to pigs) to (let) forage for acorns
    • 1990, Willy Louis Braekman, Hier heb ik weer wat nieuws in d'hand. Marktliederen, rolzangers en volkse poëzie van weleer, 53.
      Hij heeft het enige tijd als varkenshoeder geprobeerd, maar in de winter, als het eikelen van de zwijnen voorbij was, werd hij afgedankt.
    • 1997, Chr. Buiks, Laatmiddeleeuws landschap en veldnamen in de Baronie van Breda, Van Gorcum, 68.
      In het Mastbos groeiden geen eiken en er is nooit sprake van varkens die daar op de mast eikelden.
      There were no oaks growing in the Mastbos and there is never any mention of pigs who foraged for acorns from the mast there.
    • 2002 March, Hans Baeté & Kris Vandekerkhove, Leren van het verleden: de historiek van het bosreservaat Kersselaerspleyn in het Zoniënwoud, in BosreservatenNieuws, nr. 2, 3.
      Dat het om een zeer omvangrijke bedrijvigheid gaat bewijzen cijfers uit die periode : niet minder dan 5900 varkens mocht men in het bos ‘eikelen’.
    • 2006 January, H. van Haaster, Archeobotanisch onderzoek aan enkele grondmonsters uit de periode Romeinse tijd-Vroege Middeleeuwen van de locatie Dommelsvoort bij Beers (gem. Cuijk), in Biaxiaal 255, Biax Consult, 12.
      Uit het bestaan van deze regels kunnen we afleiden dat het eikelen van varkens in bossen een veel toegepaste praktijk was.
      We can infer from the existence of these rules that letting pigs forage on acorns in forests was a common practice.
  2. (intransitive, informal) to annoy, to be annoying, to act like a jerk

Inflection

Inflection of eikelen (weak)
infinitive eikelen
past singular eikelde
past participle geëikeld
infinitive eikelen
gerund eikelen n
present tense past tense
1st person singular eikeleikelde
2nd person sing. (jij) eikelteikelde
2nd person sing. (u) eikelteikelde
2nd person sing. (gij) eikelteikelde
3rd person singular eikelteikelde
plural eikeleneikelden
subjunctive sing.1 eikeleeikelde
subjunctive plur.1 eikeleneikelden
imperative sing. eikel
imperative plur.1 eikelt
participles eikelendgeëikeld
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.