efna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɛpna/
    Rhymes: -ɛpna

Etymology 1

Verb

efna (weak verb, third-person singular past indicative efndi, supine efnt)

  1. to carry out, to fulfil
  2. to keep (a promise, an appointment)
    Ég efni alltaf loforð mín.
    I always keep my promises.
  3. to prepare, to make arrangements
Conjugation
efna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að efna
supine
(sagnbót)		 efnt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 efnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég efni við efnum present
(nútíð)		 ég efni við efnum
þú efnir þið efnið þú efnir þið efnið
hann, hún, það efnir þeir, þær, þau efna hann, hún, það efni þeir, þær, þau efni
past
(þátíð)		 ég efndi við efndum past
(þátíð)		 ég efndi við efndum
þú efndir þið efnduð þú efndir þið efnduð
hann, hún, það efndi þeir, þær, þau efndu hann, hún, það efndi þeir, þær, þau efndu
imperative
(boðháttur)		 efn (þú) efnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
efndu efniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
efnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að efnast
supine
(sagnbót)		 efnst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 efnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég efnist við efnumst present
(nútíð)		 ég efnist við efnumst
þú efnist þið efnist þú efnist þið efnist
hann, hún, það efnist þeir, þær, þau efnast hann, hún, það efnist þeir, þær, þau efnist
past
(þátíð)		 ég efndist við efndumst past
(þátíð)		 ég efndist við efndumst
þú efndist þið efndust þú efndist þið efndust
hann, hún, það efndist þeir, þær, þau efndust hann, hún, það efndist þeir, þær, þau efndust
imperative
(boðháttur)		 efnst (þú) efnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
efnstu efnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
efndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 efndur efnd efnt efndir efndar efnd
accusative
(þolfall)		 efndan efnda efnt efnda efndar efnd
dative
(þágufall)		 efndum efndri efndu efndum efndum efndum
genitive
(eignarfall)		 efnds efndrar efnds efndra efndra efndra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 efndi efnda efnda efndu efndu efndu
accusative
(þolfall)		 efnda efndu efnda efndu efndu efndu
dative
(þágufall)		 efnda efndu efnda efndu efndu efndu
genitive
(eignarfall)		 efnda efndu efnda efndu efndu efndu
Synonyms
  • standa við

Etymology 2

Verb

efna (weak verb, third-person singular past indicative efnaði, supine efnað)

  1. to gather or choose material (for something)
  2. to prepare, to make arrangements
  3. (in the mediopassive) to gather wealth, grow wealthy
Conjugation
efna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að efna
supine
(sagnbót)		 efnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 efnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég efna við efnum present
(nútíð)		 ég efni við efnum
þú efnar þið efnið þú efnir þið efnið
hann, hún, það efnar þeir, þær, þau efna hann, hún, það efni þeir, þær, þau efni
past
(þátíð)		 ég efnaði við efnuðum past
(þátíð)		 ég efnaði við efnuðum
þú efnaðir þið efnuðuð þú efnaðir þið efnuðuð
hann, hún, það efnaði þeir, þær, þau efnuðu hann, hún, það efnaði þeir, þær, þau efnuðu
imperative
(boðháttur)		 efna (þú) efnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
efnaðu efniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
efnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að efnast
supine
(sagnbót)		 efnast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 efnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég efnast við efnumst present
(nútíð)		 ég efnist við efnumst
þú efnast þið efnist þú efnist þið efnist
hann, hún, það efnast þeir, þær, þau efnast hann, hún, það efnist þeir, þær, þau efnist
past
(þátíð)		 ég efnaðist við efnuðumst past
(þátíð)		 ég efnaðist við efnuðumst
þú efnaðist þið efnuðust þú efnaðist þið efnuðust
hann, hún, það efnaðist þeir, þær, þau efnuðust hann, hún, það efnaðist þeir, þær, þau efnuðust
imperative
(boðháttur)		 efnast (þú) efnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
efnastu efnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
efnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 efnaður efnuð efnað efnaðir efnaðar efnuð
accusative
(þolfall)		 efnaðan efnaða efnað efnaða efnaðar efnuð
dative
(þágufall)		 efnuðum efnaðri efnuðu efnuðum efnuðum efnuðum
genitive
(eignarfall)		 efnaðs efnaðrar efnaðs efnaðra efnaðra efnaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 efnaði efnaða efnaða efnuðu efnuðu efnuðu
accusative
(þolfall)		 efnaða efnuðu efnaða efnuðu efnuðu efnuðu
dative
(þágufall)		 efnaða efnuðu efnaða efnuðu efnuðu efnuðu
genitive
(eignarfall)		 efnaða efnuðu efnaða efnuðu efnuðu efnuðu

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *abnijaną.

Verb

efna

  1. to perform, fulfil
Conjugation
Conjugation of efna — active (weak class 1)
infinitive efna
present participle efnandi
past participle efndr
indicative present past
1st-person singular efni efnda
2nd-person singular efnir efndir
3rd-person singular efnir efndi
1st-person plural efnum efndum
2nd-person plural efnið efnduð
3rd-person plural efna efndu
subjunctive present past
1st-person singular efna efnda
2nd-person singular efnir efndir
3rd-person singular efni efndi
1st-person plural efnim efndim
2nd-person plural efnið efndið
3rd-person plural efni efndi
imperative present
2nd-person singular efn
1st-person plural efnum
2nd-person plural efnið
Conjugation of efna — mediopassive (weak class 1)
infinitive efnask
present participle efnandisk
past participle efnzk
indicative present past
1st-person singular efnumk efndumk
2nd-person singular efnisk efndisk
3rd-person singular efnisk efndisk
1st-person plural efnumsk efndumsk
2nd-person plural efnizk efnduzk
3rd-person plural efnask efndusk
subjunctive present past
1st-person singular efnumk efndumk
2nd-person singular efnisk efndisk
3rd-person singular efnisk efndisk
1st-person plural efnimsk efndimsk
2nd-person plural efnizk efndizk
3rd-person plural efnisk efndisk
imperative present
2nd-person singular efnsk
1st-person plural efnumsk
2nd-person plural efnizk
Descendants

Etymology 2

Verb

efna

  1. to prepare, make arrangements
Conjugation
Conjugation of efna — active (weak class 2)
infinitive efna
present participle efnandi
past participle efnaðr
indicative present past
1st-person singular efna efnaða
2nd-person singular efnar efnaðir
3rd-person singular efnar efnaði
1st-person plural efnum efnuðum
2nd-person plural efnið efnuðuð
3rd-person plural efna efnuðu
subjunctive present past
1st-person singular efna efnaða
2nd-person singular efnir efnaðir
3rd-person singular efni efnaði
1st-person plural efnim efnaðim
2nd-person plural efnið efnaðið
3rd-person plural efni efnaði
imperative present
2nd-person singular efna
1st-person plural efnum
2nd-person plural efnið
Conjugation of efna — mediopassive (weak class 2)
infinitive efnask
present participle efnandisk
past participle efnazk
indicative present past
1st-person singular efnumk efnuðumk
2nd-person singular efnask efnaðisk
3rd-person singular efnask efnaðisk
1st-person plural efnumsk efnuðumsk
2nd-person plural efnizk efnuðuzk
3rd-person plural efnask efnuðusk
subjunctive present past
1st-person singular efnumk efnuðumk
2nd-person singular efnisk efnaðisk
3rd-person singular efnisk efnaðisk
1st-person plural efnimsk efnaðimsk
2nd-person plural efnizk efnaðizk
3rd-person plural efnisk efnaðisk
imperative present
2nd-person singular efnask
1st-person plural efnumsk
2nd-person plural efnizk

References
  • efna in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.