ebriacus

Latin

Etymology

Derived from Latin ēbrius.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /eː.briˈaː.kus/, [eː.brɪˈaː.kʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /e.briˈa.kus/, [e.briˈaː.kus]

Adjective

ēbriācus (feminine ēbriāca, neuter ēbriācum); first/second declension

  1. (Late Latin) drunk, intoxicated; drunken

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēbriācus ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca
Genitive ēbriācī ēbriācae ēbriācī ēbriācōrum ēbriācārum ēbriācōrum
Dative ēbriācō ēbriācae ēbriācō ēbriācīs ēbriācīs ēbriācīs
Accusative ēbriācum ēbriācam ēbriācum ēbriācōs ēbriācās ēbriāca
Ablative ēbriācō ēbriācā ēbriācō ēbriācīs ēbriācīs ēbriācīs
Vocative ēbriāce ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca

Descendants

References

  • ebriacus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ebriacus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.