düdük

See also: duduk

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دودوک (düdük), from Proto-Turkic *dǖtük (pipe).

Noun

düdük (definite accusative düdüğü, plural düdükler)

  1. whistle
  2. pipe

Declension

Inflection
Nominative düdük
Definite accusative düdüğü
Singular Plural
Nominative düdük düdükler
Definite accusative düdüğü düdükleri
Dative düdüğe düdüklere
Locative düdükte düdüklerde
Ablative düdükten düdüklerden
Genitive düdüğün düdüklerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular düdüğüm düdüklerim
2nd singular düdüğün düdüklerin
3rd singular düdüğü düdükleri
1st plural düdüğümüz düdüklerimiz
2nd plural düdüğünüz düdükleriniz
3rd plural düdükleri düdükleri

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.