dyszeć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɨ.ʂɛt͡ɕ/

Verb

dyszeć impf

  1. to breathe with difficulty (pant)

Conjugation
Conjugation of dyszeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dyszeć
present tense 1st dyszę dyszymy
2nd dyszysz dyszycie
3rd dyszy dyszą
past tense 1st dyszałem dyszałam dyszeliśmy dyszałyśmy
2nd dyszałeś dyszałaś dyszeliście dyszałyście
3rd dyszał dyszała dyszało dyszeli dyszały
future tense 1st będę dyszał1 będę dyszała1 będziemy dyszeli1 będziemy dyszały1
2nd będziesz dyszał1 będziesz dyszała1 będziecie dyszeli1 będziecie dyszały1
3rd będzie dyszał1 będzie dyszała1 będzie dyszało1 będą dyszeli1 będą dyszały1
conditional 1st dyszałbym dyszałabym dyszelibyśmy dyszałybyśmy
2nd dyszałbyś dyszałabyś dyszelibyście dyszałybyście
3rd dyszałby dyszałaby dyszałoby dyszeliby dyszałyby
imperative 1st — dyszmy
2nd dysz dyszcie
3rd niech dyszy niech dyszą
active adjectival participle dyszący dysząca dyszące dyszący dyszące
contemporary adverbial participle dysząc
impersonal past dyszano
verbal noun dyszenie
1 or: będę dyszeć, będziesz dyszeć etc.

Further reading
  • dyszeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.