docturus

Latin

Etymology

Future active participle of doceō (I teach).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /dokˈtuː.rus/, [dɔkˈtuː.rʊs]

Participle

doctūrus m (feminine doctūra, neuter doctūrum); first/second declension

  1. about to teach, instruct
  2. (drama) about to rehearse, present on stage

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative doctūrus doctūra doctūrum doctūrī doctūrae doctūra
Genitive doctūrī doctūrae doctūrī doctūrōrum doctūrārum doctūrōrum
Dative doctūrō doctūrae doctūrō doctūrīs doctūrīs doctūrīs
Accusative doctūrum doctūram doctūrum doctūrōs doctūrās doctūra
Ablative doctūrō doctūrā doctūrō doctūrīs doctūrīs doctūrīs
Vocative doctūre doctūra doctūrum doctūrī doctūrae doctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.