denuntiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēnuntiō.

Participle

dēnuntiātus m (feminine dēnuntiāta, neuter dēnuntiātum); first/second declension

  1. announced, declared

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēnuntiātus dēnuntiāta dēnuntiātum dēnuntiātī dēnuntiātae dēnuntiāta
Genitive dēnuntiātī dēnuntiātae dēnuntiātī dēnuntiātōrum dēnuntiātārum dēnuntiātōrum
Dative dēnuntiātō dēnuntiātae dēnuntiātō dēnuntiātīs dēnuntiātīs dēnuntiātīs
Accusative dēnuntiātum dēnuntiātam dēnuntiātum dēnuntiātōs dēnuntiātās dēnuntiāta
Ablative dēnuntiātō dēnuntiātā dēnuntiātō dēnuntiātīs dēnuntiātīs dēnuntiātīs
Vocative dēnuntiāte dēnuntiāta dēnuntiātum dēnuntiātī dēnuntiātae dēnuntiāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.