czaić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *čajiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ʂa.it͡ɕ/

Verb

czaić impf

  1. (reflexive) to lurk
  2. (reflexive) to lie in wait for
  3. (reflexive) to creep up on
  4. (reflexive, colloquial) to hesitate, to waver
  5. (slang) to get; to understand

Conjugation
Conjugation of czaić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive czaić
present tense 1st czaję czaimy
2nd czaisz czaicie
3rd czai czają
past tense 1st czaiłem czaiłam czailiśmy czaiłyśmy
2nd czaiłeś czaiłaś czailiście czaiłyście
3rd czaił czaiła czaiło czaili czaiły
future tense 1st będę czaił1 będę czaiła1 będziemy czaili1 będziemy czaiły1
2nd będziesz czaił1 będziesz czaiła1 będziecie czaili1 będziecie czaiły1
3rd będzie czaił1 będzie czaiła1 będzie czaiło1 będą czaili1 będą czaiły1
conditional 1st czaiłbym czaiłabym czailibyśmy czaiłybyśmy
2nd czaiłbyś czaiłabyś czailibyście czaiłybyście
3rd czaiłby czaiłaby czaiłoby czailiby czaiłyby
imperative 1st — czajmy
2nd czaj czajcie
3rd niech czai niech czają
active adjectival participle czający czająca czające czający czające
contemporary adverbial participle czając
impersonal past czajono
verbal noun czajenie
1 or: będę czaić, będziesz czaić etc.

Further reading
  • czaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • czaić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.