curo

See also: curó, curò, and ĉuro

Catalan

Verb

curo

  1. first-person singular present indicative form of curar

Galician

Verb

curo

  1. first-person singular present indicative of curar

Italian

Pronunciation

  • Rhymes: -uro

Verb

curo

  1. first-person singular present of curare

Anagrams


Latin

Etymology

From cūra + .

Pronunciation

Verb

cūrō (present infinitive cūrāre, perfect active cūrāvī, supine cūrātum); first conjugation

  1. I arrange, see to, attend to, take care of, ensure
    Romani templa deorum magna diligentia curant.
    The Romans care for the temples of the gods with great diligence.
    • Benedictus de Spinoza, Tractatus Politicus
      sedulo curavi, humanas actiones non ridere, non lugere, neque detestari, sed intelligere
      I have laboured diligently, not to mock, lament, or execrate human actions; but to understand them.
  2. I heal, cure
  3. I govern, command
  4. I undertake, procure

Inflection

   Conjugation of curo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cūrō cūrās cūrat cūrāmus cūrātis cūrant
imperfect cūrābam cūrābās cūrābat cūrābāmus cūrābātis cūrābant
future cūrābō cūrābis cūrābit cūrābimus cūrābitis cūrābunt
perfect cūrāvī cūrāvistī, cūrāsti2 cūrāvit cūrāvimus cūrāvistis, cūrāstis2 cūrāvērunt, cūrāvēre
pluperfect cūrāveram cūrāverās cūrāverat cūrāverāmus cūrāverātis cūrāverant
future perfect cūrāverō cūrāveris cūrāverit cūrāverimus cūrāveritis cūrāverint
passive present cūror cūrāris, cūrāre cūrātur cūrāmur cūrāminī cūrantur
imperfect cūrābar cūrābāris, cūrābāre cūrābātur cūrābāmur cūrābāminī cūrābantur
future cūrābor cūrāberis, cūrābere cūrābitur cūrābimur cūrābiminī cūrābuntur
perfect cūrātus + present active indicative of sum
pluperfect cūrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect cūrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cūrem cūrēs cūret cūrēmus cūrētis cūrent
imperfect cūrārem cūrārēs cūrāret cūrārēmus cūrārētis cūrārent
perfect cūrāverim cūrāverīs cūrāverit cūrāverimus cūrāveritis cūrāverint
pluperfect cūrāvissem, cūrāssem2 cūrāvissēs, cūrāsses2 cūrāvisset, cūrāsset2 cūrāvissēmus, cūrāssemus2 cūrāvissētis, cūrāssetis2 cūrāvissent, cūrāssent2
passive present cūrer cūrēris, cūrēre cūrētur cūrēmur cūrēminī cūrentur
imperfect cūrārer cūrārēris, cūrārēre cūrārētur cūrārēmur cūrārēminī cūrārentur
perfect cūrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect cūrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cūrā cūrāte
future cūrātō cūrātō cūrātōte cūrantō
passive present cūrāre cūrāminī
future cūrātor cūrātor cūrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cūrāre cūrāvisse, cūrāsse2 cūrātūrus esse cūrārī, cūrārier1 cūrātus esse cūrātum īrī
participles cūrāns cūrātūrus cūrātus cūrandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
cūrāre cūrandī cūrandō cūrandum cūrātum cūrātū

1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested for this verb.
2At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Derived terms

Descendants

References

  • curo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • curo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to take no thought for the future: futura non cogitare, curare
    • to treat as a patient (used of a doctor): aegrotum curare
    • to cure a patient: aegrotum sanare (not curare)
    • not to trouble oneself about a thing: nihil omnino curare
    • to keep house: rem domesticam, familiarem administrare, regere, curare
    • to refresh oneself, minister to one's bodily wants: corpus curare (cibo, vino, somno)
    • (ambiguous) anxiety troubles and torments one: cura sollicitat angitque aliquem
    • (ambiguous) good-bye; farewell: vale or cura ut valeas



Portuguese

Verb

curo

  1. first-person singular (eu) present indicative of curar

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkuɾo/

Verb

curo

  1. First-person singular (yo) present indicative form of curar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.