consigno

See also: consignó

Latin

Etymology

From con- + signō (mark).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈsiːɡ.noː/, [kõːˈsiːŋ.noː]

Verb

cōnsīgnō (present infinitive cōnsīgnāre, perfect active cōnsīgnāvī, supine cōnsīgnātum); first conjugation

  1. I furnish with a seal, seal, sign.
  2. I attest, certify, vouch for; establish, make known.
  3. I write down, register, note, record.

Conjugation

   Conjugation of cōnsīgnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnsīgnō cōnsīgnās cōnsīgnat cōnsīgnāmus cōnsīgnātis cōnsīgnant
imperfect cōnsīgnābam cōnsīgnābās cōnsīgnābat cōnsīgnābāmus cōnsīgnābātis cōnsīgnābant
future cōnsīgnābō cōnsīgnābis cōnsīgnābit cōnsīgnābimus cōnsīgnābitis cōnsīgnābunt
perfect cōnsīgnāvī cōnsīgnāvistī cōnsīgnāvit cōnsīgnāvimus cōnsīgnāvistis cōnsīgnāvērunt, cōnsīgnāvēre
pluperfect cōnsīgnāveram cōnsīgnāverās cōnsīgnāverat cōnsīgnāverāmus cōnsīgnāverātis cōnsīgnāverant
future perfect cōnsīgnāverō cōnsīgnāveris cōnsīgnāverit cōnsīgnāverimus cōnsīgnāveritis cōnsīgnāverint
passive present cōnsīgnor cōnsīgnāris, cōnsīgnāre cōnsīgnātur cōnsīgnāmur cōnsīgnāminī cōnsīgnantur
imperfect cōnsīgnābar cōnsīgnābāris, cōnsīgnābāre cōnsīgnābātur cōnsīgnābāmur cōnsīgnābāminī cōnsīgnābantur
future cōnsīgnābor cōnsīgnāberis, cōnsīgnābere cōnsīgnābitur cōnsīgnābimur cōnsīgnābiminī cōnsīgnābuntur
perfect cōnsīgnātus + present active indicative of sum
pluperfect cōnsīgnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnsīgnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnsīgnem cōnsīgnēs cōnsīgnet cōnsīgnēmus cōnsīgnētis cōnsīgnent
imperfect cōnsīgnārem cōnsīgnārēs cōnsīgnāret cōnsīgnārēmus cōnsīgnārētis cōnsīgnārent
perfect cōnsīgnāverim cōnsīgnāverīs cōnsīgnāverit cōnsīgnāverīmus cōnsīgnāverītis cōnsīgnāverint
pluperfect cōnsīgnāvissem cōnsīgnāvissēs cōnsīgnāvisset cōnsīgnāvissēmus cōnsīgnāvissētis cōnsīgnāvissent
passive present cōnsīgner cōnsīgnēris, cōnsīgnēre cōnsīgnētur cōnsīgnēmur cōnsīgnēminī cōnsīgnentur
imperfect cōnsīgnārer cōnsīgnārēris, cōnsīgnārēre cōnsīgnārētur cōnsīgnārēmur cōnsīgnārēminī cōnsīgnārentur
perfect cōnsīgnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnsīgnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnsīgnā cōnsīgnāte
future cōnsīgnātō cōnsīgnātō cōnsīgnātōte cōnsīgnantō
passive present cōnsīgnāre cōnsīgnāminī
future cōnsīgnātor cōnsīgnātor cōnsīgnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnsīgnāre cōnsīgnāvisse cōnsīgnātūrum esse cōnsīgnārī cōnsīgnātum esse cōnsīgnātum īrī
participles cōnsīgnāns cōnsīgnātūrus cōnsīgnātus cōnsīgnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnsīgnandī cōnsīgnandō cōnsīgnandum cōnsīgnandō cōnsīgnātum cōnsīgnātū

Descendants

References

  • consigno in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consigno in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to put down in writing: litteris mandare or consignare aliquid (Acad. 2. 1. 2)
  • consigno in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016

Portuguese

Verb

consigno

  1. first-person singular present indicative of consignar

Spanish

Verb

consigno

  1. First-person singular (yo) present indicative form of consignar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.