conquisitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of conquirō.

Participle

conquīsītus m (feminine conquīsīta, neuter conquīsītum); first/second declension

  1. select, chosen
  2. costly

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conquīsītus conquīsīta conquīsītum conquīsītī conquīsītae conquīsīta
Genitive conquīsītī conquīsītae conquīsītī conquīsītōrum conquīsītārum conquīsītōrum
Dative conquīsītō conquīsītae conquīsītō conquīsītīs conquīsītīs conquīsītīs
Accusative conquīsītum conquīsītam conquīsītum conquīsītōs conquīsītās conquīsīta
Ablative conquīsītō conquīsītā conquīsītō conquīsītīs conquīsītīs conquīsītīs
Vocative conquīsīte conquīsīta conquīsītum conquīsītī conquīsītae conquīsīta

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.