coniecturalis

Latin

Etymology

From coniectūra (conjecture, guess), from cōniciō (bring together, connect; prophesy; conclude), from con- (with) + iaciō (throw, hurl).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kon.jek.tuːˈraː.lis/, [kɔn.jɛk.tuːˈraː.lɪs]

Adjective

coniectūrālis (neuter coniectūrāle); third declension

  1. Of or belonging to conjecture or guessing; conjectural.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative coniectūrālis coniectūrāle coniectūrālēs coniectūrālia
Genitive coniectūrālis coniectūrālis coniectūrālium coniectūrālium
Dative coniectūrālī coniectūrālī coniectūrālibus coniectūrālibus
Accusative coniectūrālem coniectūrāle coniectūrālēs, coniectūrālīs coniectūrālia
Ablative coniectūrālī coniectūrālī coniectūrālibus coniectūrālibus
Vocative coniectūrālis coniectūrāle coniectūrālēs coniectūrālia

Derived terms

References

  • coniecturalis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.