circumiturus

Latin

Etymology

Future active participle of circumeō.

Participle

circumitūrus m (feminine circumitūra, neuter circumitūrum); first/second declension

  1. about to circulate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative circumitūrus circumitūra circumitūrum circumitūrī circumitūrae circumitūra
Genitive circumitūrī circumitūrae circumitūrī circumitūrōrum circumitūrārum circumitūrōrum
Dative circumitūrō circumitūrae circumitūrō circumitūrīs circumitūrīs circumitūrīs
Accusative circumitūrum circumitūram circumitūrum circumitūrōs circumitūrās circumitūra
Ablative circumitūrō circumitūrā circumitūrō circumitūrīs circumitūrīs circumitūrīs
Vocative circumitūre circumitūra circumitūrum circumitūrī circumitūrae circumitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.