błędnik

Polish

Etymology

From błąd +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbwɛn.dɲik/

Noun

błędnik m inan

  1. labyrinth (part of inner ear)
  2. (archaic) labyrinth (maze)

Declension
declension of błędnik
singular plural
nominative błędnik błędniki
genitive błędnika błędników
dative błędnikowi błędnikom
accusative błędnik błędniki
instrumental błędnikiem błędnikami
locative błędniku błędnikach
vocative błędniku błędniki

Noun

błędnik m pers

  1. (archaic) One who errs.

Declension
declension of błędnik
singular plural
nominative błędnik błędnicy
genitive błędnika błędników
dative błędnikowi błędnikom
accusative błędnika błędników
instrumental błędnikiem błędnikami
locative błędniku błędnikach
vocative błędniku błędnicy

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.