błyskać

Polish

Etymology

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbwɨ.skat͡ɕ/

Verb

błyskać impf (perfective błysnąć)

  1. to flash, to twinkle (make something disappear for a brief moment) (+ instrumental)
    błyskać oczami — to blink
  2. (colloquial, intransitive) to lightning
    Widzę jak tam już zaczyna błyskać, zabierajmy się stąd.
    I can already see lightning over there, let's get out of here.

Conjugation
Conjugation of błyskać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive błyskać
present tense 1st błyskam błyskamy
2nd błyskasz błyskacie
3rd błyska błyskają
past tense 1st błyskałem błyskałam błyskaliśmy błyskałyśmy
2nd błyskałeś błyskałaś błyskaliście błyskałyście
3rd błyskał błyskała błyskało błyskali błyskały
future tense 1st będę błyskał1 będę błyskała1 będziemy błyskali1 będziemy błyskały1
2nd będziesz błyskał1 będziesz błyskała1 będziecie błyskali1 będziecie błyskały1
3rd będzie błyskał1 będzie błyskała1 będzie błyskało1 będą błyskali1 będą błyskały1
conditional 1st błyskałbym błyskałabym błyskalibyśmy błyskałybyśmy
2nd błyskałbyś błyskałabyś błyskalibyście błyskałybyście
3rd błyskałby błyskałaby błyskałoby błyskaliby błyskałyby
imperative 1st — błyskajmy
2nd błyskaj błyskajcie
3rd niech błyska niech błyskają
active adjectival participle błyskający błyskająca błyskające błyskający błyskające
contemporary adverbial participle błyskając
impersonal past błyskano
verbal noun błyskanie
1 or: będę błyskać, będziesz błyskać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.