buain
Irish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbˠuənʲ/
Etymology 1
From Middle Irish búainid, from Old Irish búain (“act of cutting, breaking”), verbal noun of boingid (“to cut, break”).
Verb
buain (present analytic buanann, future analytic buanfaidh, verbal noun buain, past participle buanta)
- (transitive) reap
- (transitive, intransitive) Alternative form of bain (“extract, remove”)
Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | buanaim | buanann tú; buanair† |
buanann sé, sí | buanaimid | buanann sibh | buanann siad; buanaid† |
a bhuanann; a bhuanas / a mbuanann*; a mbuanas* |
buantar |
past | bhuain mé; bhuanas | bhuain tú; bhuanais | bhuain sé, sí | bhuanamar; bhuain muid | bhuain sibh; bhuanabhair | bhuain siad; bhuanadar | a bhuain / ar bhuain* |
buanadh | |
past habitual | bhuanainn | bhuantá | bhuanadh sé, sí | bhuanaimis; bhuanadh muid | bhuanadh sibh | bhuanaidís; bhuanadh siad | a bhuanadh / ar bhuanadh* |
bhuantaí | |
future | buanfaidh mé; buanfad |
buanfaidh tú; buanfair† |
buanfaidh sé, sí | buanfaimid; buanfaidh muid |
buanfaidh sibh | buanfaidh siad; buanfaid† |
a bhuanfaidh; a bhuanfas / a mbuanfaidh*; a mbuanfas* |
buanfar | |
conditional | bhuanfainn / mbuanfainn‡‡ | bhuanfá / mbuanfᇇ | bhuanfadh sé, sí / mbuanfadh sé, s퇇 | bhuanfaimis; bhuanfadh muid / mbuanfaimis‡‡; mbuanfadh muid‡‡ | bhuanfadh sibh / mbuanfadh sibh‡‡ | bhuanfaidís; bhuanfadh siad / mbuanfaidís‡‡; mbuanfadh siad‡‡ | a bhuanfadh / ar bhuanfadh* |
bhuanfaí / mbuanfa퇇 | |
subjunctive | present | go mbuana mé; go mbuanad† |
go mbuana tú; go mbuanair† |
go mbuana sé, sí | go mbuanaimid; go mbuana muid |
go mbuana sibh | go mbuana siad; go mbuanaid† |
— | go mbuantar |
past | dá mbuanainn | dá mbuantá | dá mbuanadh sé, sí | dá mbuanaimis; dá mbuanadh muid |
dá mbuanadh sibh | dá mbuanaidís; dá mbuanadh siad |
— | dá mbuantaí | |
imperative | buanaim | buain | buanadh sé, sí | buanaimis | buanaigí; buanaidh† |
buanaidís | — | buantar | |
verbal noun | buan | ||||||||
past participle | buanta |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Declension
Third declension
Bare forms (no plural for this noun):
|
Forms with the definite article:
|
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Adjective
buain
- inflection of buan:
- vocative and genitive masculine singular
- (archaic) dative feminine singular
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
buain | bhuain | mbuain |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- "buain" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
- “búain” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
- “búainid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
Scottish Gaelic
Etymology
From Middle Irish búainid, from Old Irish búain (“act of cutting, breaking; cutting down, reaping; crop, harvest”), verbal noun of boingid (“breaks, smites, strikes; cuts, reaps; plucks, gathers; exacts, levies”).
Verb
buain (past bhuain, future buainidh, verbal noun buain, past participle buainte)
Derived terms
Noun
buain f (genitive singular buana, no plural)
- verbal noun of buain
- reaping, cutting down (as of corn), mowing, harvest
- value
References
- Faclair Gàidhlig Dwelly Air Loidhne, Dwelly, Edward (1911), Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan/The Illustrated [Scottish] Gaelic-English Dictionary (10th ed.), Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
- “búain” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
- “búainid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.