borga

See also: Borgå

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔrka/
    Rhymes: -ɔrka

Etymology 1

Verb

borga (weak verb, third-person singular past indicative borgaði, supine borgað)

  1. (ditransitive) to pay
Conjugation
borga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að borga
supine
(sagnbót)		 borgað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 borgandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég borga við borgum present
(nútíð)		 ég borgi við borgum
þú borgar þið borgið þú borgir þið borgið
hann, hún, það borgar þeir, þær, þau borga hann, hún, það borgi þeir, þær, þau borgi
past
(þátíð)		 ég borgaði við borguðum past
(þátíð)		 ég borgaði við borguðum
þú borgaðir þið borguðuð þú borgaðir þið borguðuð
hann, hún, það borgaði þeir, þær, þau borguðu hann, hún, það borgaði þeir, þær, þau borguðu
imperative
(boðháttur)		 borga (þú) borgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
borgaðu borgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að borgast
supine
(sagnbót)		 borgast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 borgandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég borgast við borgumst present
(nútíð)		 ég borgist við borgumst
þú borgast þið borgist þú borgist þið borgist
hann, hún, það borgast þeir, þær, þau borgast hann, hún, það borgist þeir, þær, þau borgist
past
(þátíð)		 ég borgaðist við borguðumst past
(þátíð)		 ég borgaðist við borguðumst
þú borgaðist þið borguðust þú borgaðist þið borguðust
hann, hún, það borgaðist þeir, þær, þau borguðust hann, hún, það borgaðist þeir, þær, þau borguðust
imperative
(boðháttur)		 borgast (þú) borgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
borgastu borgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 borgaður borguð borgað borgaðir borgaðar borguð
accusative
(þolfall)		 borgaðan borgaða borgað borgaða borgaðar borguð
dative
(þágufall)		 borguðum borgaðri borguðu borguðum borguðum borguðum
genitive
(eignarfall)		 borgaðs borgaðrar borgaðs borgaðra borgaðra borgaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 borgaði borgaða borgaða borguðu borguðu borguðu
accusative
(þolfall)		 borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
dative
(þágufall)		 borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
genitive
(eignarfall)		 borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
Synonyms
Derived terms
Derived terms

Etymology 2

See borg.

Noun

borga f

  1. indefinite genitive plural of borg

Northern Sami

Etymology

From Proto-Samic *porkë.

Pronunciation
  • (Kautokeino) IPA(key): /ˈporːka/

Noun

borga

  1. snowstorm, flurry

Inflection
Even a-stem, rg-rgg gradation
Nominative borga
Genitive borgga
Singular Plural
Nominative borga borggat
Accusative borgga borggaid
Genitive borgga borggaid
Illative borgii borggaide
Locative borggas borggain
Comitative borggain borggaiguin
Essive borgan
Possessive forms
Singular Dual Plural
1st person borgan borgame borgamet
2nd person borgat borgade borgadet
3rd person borgas borgaska borgaset

Further reading

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

borga m or f

  1. definite feminine singular of borg

Norwegian Nynorsk

Noun

borga f

  1. definite singular of borg

Swedish

Etymology

From Old Swedish borgha, from Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

borga (present borgar, preterite borgade, supine borgat, imperative borga)

  1. warrant

Conjugation
Conjugation of borga (weak)
Active Passive
Infinitive borga borgas
Present tense borgar borgas
Past tense borgade borgades
Supine borgat borgats
Imperative borga —
Present participle borgande
Past participle borgad
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.