bikáim

Hungarian

Etymology

bika + -im (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈbikaːʲim]
  • Hyphenation: bi‧ká‧im

Noun

bikáim

  1. first-person singular (multiple possessions) possessive of bika

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative bikáim
accusative bikáimat
dative bikáimnak
instrumental bikáimmal
causal-final bikáimért
translative bikáimmá
terminative bikáimig
essive-formal bikáimként
essive-modal bikáimul
inessive bikáimban
superessive bikáimon
adessive bikáimnál
illative bikáimba
sublative bikáimra
allative bikáimhoz
elative bikáimból
delative bikáimról
ablative bikáimtól
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.