bieleć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbʲɛ.lɛt͡ɕ/

Verb

bieleć impf (perfective wybieleć or zbieleć)

  1. (intransitive) to whiten (become white)

Conjugation
Conjugation of bieleć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive bieleć
present tense 1st bieleję bielejemy
2nd bielejesz bielejecie
3rd bieleje bieleją
past tense 1st bielałem bielałam bieleliśmy bielałyśmy
2nd bielałeś bielałaś bieleliście bielałyście
3rd bielał bielała bielało bieleli bielały
future tense 1st będę bielał1 będę bielała1 będziemy bieleli1 będziemy bielały1
2nd będziesz bielał1 będziesz bielała1 będziecie bieleli1 będziecie bielały1
3rd będzie bielał1 będzie bielała1 będzie bielało1 będą bieleli1 będą bielały1
conditional 1st bielałbym bielałabym bielelibyśmy bielałybyśmy
2nd bielałbyś bielałabyś bielelibyście bielałybyście
3rd bielałby bielałaby bielałoby bieleliby bielałyby
imperative 1st — bielejmy
2nd bielej bielejcie
3rd niech bieleje niech bieleją
active adjectival participle bielejący bielejąca bielejące bielejący bielejące
contemporary adverbial participle bielejąc
impersonal past bielano
verbal noun bielenie
1 or: będę bieleć, będziesz bieleć etc.

Antonyms

Further reading
  • bieleć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.