belgja

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɛlca/
  • Rhymes: -ɛlca

Verb

belgja (weak verb, third-person singular past indicative belgdi, supine belgt)

  1. (transitive, with accusative) to inflate, to blow up

Conjugation
belgja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að belgja
supine
(sagnbót)		 belgt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 belgjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég belgi við belgjum present
(nútíð)		 ég belgi við belgjum
þú belgir þið belgið þú belgir þið belgið
hann, hún, það belgir þeir, þær, þau belgja hann, hún, það belgi þeir, þær, þau belgi
past
(þátíð)		 ég belgdi við belgdum past
(þátíð)		 ég belgdi við belgdum
þú belgdir þið belgduð þú belgdir þið belgduð
hann, hún, það belgdi þeir, þær, þau belgdu hann, hún, það belgdi þeir, þær, þau belgdu
imperative
(boðháttur)		 belg (þú) belgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
belgdu belgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
belgjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að belgjast
supine
(sagnbót)		 belgst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 belgjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég belgist við belgjumst present
(nútíð)		 ég belgist við belgjumst
þú belgist þið belgist þú belgist þið belgist
hann, hún, það belgist þeir, þær, þau belgjast hann, hún, það belgist þeir, þær, þau belgist
past
(þátíð)		 ég belgdist við belgdumst past
(þátíð)		 ég belgdist við belgdumst
þú belgdist þið belgdust þú belgdist þið belgdust
hann, hún, það belgdist þeir, þær, þau belgdust hann, hún, það belgdist þeir, þær, þau belgdust
imperative
(boðháttur)		 belgst (þú) belgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
belgstu belgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
belgdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 belgdur belgd belgt belgdir belgdar belgd
accusative
(þolfall)		 belgdan belgda belgt belgda belgdar belgd
dative
(þágufall)		 belgdum belgdri belgdu belgdum belgdum belgdum
genitive
(eignarfall)		 belgds belgdrar belgds belgdra belgdra belgdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 belgdi belgda belgda belgdu belgdu belgdu
accusative
(þolfall)		 belgda belgdu belgda belgdu belgdu belgdu
dative
(þágufall)		 belgda belgdu belgda belgdu belgdu belgdu
genitive
(eignarfall)		 belgda belgdu belgda belgdu belgdu belgdu

Noun

belgja

  1. indefinite genitive plural of belgur

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *balgijaną, causative of *belganą. Ultimately from Proto-Indo-European *bʰelǵʰ- (“to swell”).

Verb

belgja

  1. to inflate, puff out

Conjugation
Conjugation of belgja — active (weak class 1)
infinitive belgja
present participle belgjandi
past participle belgðr
indicative present past
1st-person singular belgi belgða
2nd-person singular belgir belgðir
3rd-person singular belgir belgði
1st-person plural belgjum belgðum
2nd-person plural belgið belgðuð
3rd-person plural belgja belgðu
subjunctive present past
1st-person singular belgja belgða
2nd-person singular belgir belgðir
3rd-person singular belgi belgði
1st-person plural belgim belgðim
2nd-person plural belgið belgðið
3rd-person plural belgi belgði
imperative present
2nd-person singular belg
1st-person plural belgjum
2nd-person plural belgið
Conjugation of belgja — mediopassive (weak class 1)
infinitive belgjask
present participle belgjandisk
past participle belgzk
indicative present past
1st-person singular belgjumk belgðumk
2nd-person singular belgisk belgðisk
3rd-person singular belgisk belgðisk
1st-person plural belgjumsk belgðumsk
2nd-person plural belgizk belgðuzk
3rd-person plural belgjask belgðusk
subjunctive present past
1st-person singular belgjumk belgðumk
2nd-person singular belgisk belgðisk
3rd-person singular belgisk belgðisk
1st-person plural belgimsk belgðimsk
2nd-person plural belgizk belgðizk
3rd-person plural belgisk belgðisk
imperative present
2nd-person singular belgsk
1st-person plural belgjumsk
2nd-person plural belgizk

Descendants

References
  • belgja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.