barna

See also: Barna, bârnă, and bǻrnă

Albanian

Etymology

Gheg plural form of bar (“herb, grass”). Replaced the Ottoman loanword ilaç.

Noun

barna f

  1. drug, medicine

Basque

Adjective

barna

  1. deep

Gothic

Romanization

barna

  1. Romanization of 𐌱𐌰𐍂𐌽𐌰

Hungarian

Etymology

From German. Compare braun (“brown”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈbɒrnɒ]
  • Audio(file)
  • Hyphenation: bar‧na

Adjective

barna (comparative barnább, superlative legbarnább)

  1. brown
  2. having dark complexion/skin, tanned
  3. brown-haired, brunette
    • 1899, Endre Ady, Színházban:
      Nincs egy tűrhető szereplő, / Unalmas, rossz mind a hány, / Ha hiányzik páholyából / Az az édes, barna lány.

Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative barna barnák
accusative barnát barnákat
dative barnának barnáknak
instrumental barnával barnákkal
causal-final barnáért barnákért
translative barnává barnákká
terminative barnáig barnákig
essive-formal barnaként barnákként
essive-modal — —
inessive barnában barnákban
superessive barnán barnákon
adessive barnánál barnáknál
illative barnába barnákba
sublative barnára barnákra
allative barnához barnákhoz
elative barnából barnákból
delative barnáról barnákról
ablative barnától barnáktól

Derived terms
Compound words
Expressions

See also
Colors in Hungarian · színek (layout · text)
     fehér      szürke      fekete
             piros, vörös ; karmazsin              narancssárga ; barna              sárga ; krémszínű, csontszínű
             citromzöld              zöld             
             cián ; zöldeskék              azúrkék, égszínkék              kék
             ibolya ; indigó              bíbor ; lila              rózsaszín

References
  1. Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN

Icelandic

Etymology

From barn (“child”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpartna/
  • Rhymes: -artna

Verb

barna (weak verb, third-person singular past indicative barnaði, supine barnað)

  1. (with accusative) to make pregnant, knock up
    Ég frétti að Jón hefði barnað enn eina stelpuna.
    I heard that John has knocked up yet another girl.

Conjugation
barna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að barna
supine
(sagnbót)		 barnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 barnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég barna við börnum present
(nútíð)		 ég barni við börnum
þú barnar þið barnið þú barnir þið barnið
hann, hún, það barnar þeir, þær, þau barna hann, hún, það barni þeir, þær, þau barni
past
(þátíð)		 ég barnaði við börnuðum past
(þátíð)		 ég barnaði við börnuðum
þú barnaðir þið börnuðuð þú barnaðir þið börnuðuð
hann, hún, það barnaði þeir, þær, þau börnuðu hann, hún, það barnaði þeir, þær, þau börnuðu
imperative
(boðháttur)		 barna (þú) barnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
barnaðu barniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
barnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að barnast
supine
(sagnbót)		 barnast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 barnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég barnast við börnumst present
(nútíð)		 ég barnist við börnumst
þú barnast þið barnist þú barnist þið barnist
hann, hún, það barnast þeir, þær, þau barnast hann, hún, það barnist þeir, þær, þau barnist
past
(þátíð)		 ég barnaðist við börnuðumst past
(þátíð)		 ég barnaðist við börnuðumst
þú barnaðist þið börnuðust þú barnaðist þið börnuðust
hann, hún, það barnaðist þeir, þær, þau börnuðust hann, hún, það barnaðist þeir, þær, þau börnuðust
imperative
(boðháttur)		 barnast (þú) barnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
barnastu barnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
barnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 barnaður börnuð barnað barnaðir barnaðar börnuð
accusative
(þolfall)		 barnaðan barnaða barnað barnaða barnaðar börnuð
dative
(þágufall)		 börnuðum barnaðri börnuðu börnuðum börnuðum börnuðum
genitive
(eignarfall)		 barnaðs barnaðrar barnaðs barnaðra barnaðra barnaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 barnaði barnaða barnaða börnuðu börnuðu börnuðu
accusative
(þolfall)		 barnaða börnuðu barnaða börnuðu börnuðu börnuðu
dative
(þágufall)		 barnaða börnuðu barnaða börnuðu börnuðu börnuðu
genitive
(eignarfall)		 barnaða börnuðu barnaða börnuðu börnuðu börnuðu

See also

Noun

barna

  1. indefinite genitive plural of barn

Kashubian

Etymology

From Proto-Slavic *borna.

Noun

barna f

  1. harrow

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Pronunciation

Noun

barna n

  1. definite plural of barn

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Noun

barna n

  1. definite plural of barn

Old Norse

Etymology

From barn (“child”).

Verb

barna

  1. to get with child

Conjugation
Conjugation of barna — active (weak class 2)
infinitive barna
present participle barnandi
past participle barnaðr
indicative present past
1st-person singular barna barnaða
2nd-person singular barnar barnaðir
3rd-person singular barnar barnaði
1st-person plural bǫrnum bǫrnuðum
2nd-person plural barnið bǫrnuðuð
3rd-person plural barna bǫrnuðu
subjunctive present past
1st-person singular barna barnaða
2nd-person singular barnir barnaðir
3rd-person singular barni barnaði
1st-person plural barnim barnaðim
2nd-person plural barnið barnaðið
3rd-person plural barni barnaði
imperative present
2nd-person singular barna
1st-person plural bǫrnum
2nd-person plural barnið
Conjugation of barna — mediopassive (weak class 2)
infinitive barnask
present participle barnandisk
past participle barnazk
indicative present past
1st-person singular bǫrnumk bǫrnuðumk
2nd-person singular barnask barnaðisk
3rd-person singular barnask barnaðisk
1st-person plural bǫrnumsk bǫrnuðumsk
2nd-person plural barnizk bǫrnuðuzk
3rd-person plural barnask bǫrnuðusk
subjunctive present past
1st-person singular bǫrnumk bǫrnuðumk
2nd-person singular barnisk barnaðisk
3rd-person singular barnisk barnaðisk
1st-person plural barnimsk barnaðimsk
2nd-person plural barnizk barnaðizk
3rd-person plural barnisk barnaðisk
imperative present
2nd-person singular barnask
1st-person plural bǫrnumsk
2nd-person plural barnizk

References
  • barna in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Swedish

Noun

barna

  1. (dialectal, nonstandard) definite plural of barn
    • 1895, Gustaf Fröding, “Illackt fôlk [Mean people]”, in Räggler å paschaser [Tall tales and adventures]:
      barna rände sôm möss ikring
      the children ran like mice around
    • 1971, Astrid Lindgren, Pippi går till sjöss [Pippi heads off to sea]:
      Negerprinsessa, tänk bara! Jag ska ha en egen neger som blankar mej med skokräm över hela kroppen, så att jag blir lika svart som dom andra negerbarna
      Negro princess, only imagine! I shall have a Negro of my own that can cover me in shoe polish, so that I become as black as the other Negro children.

Usage notes

In most of Sweden’s traditional dialects the Old Swedish definite neuter plural ending -in developed into -a rather than the -en ending found in standard Swedish. Though such forms are considered strictly non-standard, they are found in dialectal texts and occasionally in the works of authors such as Astrid Lindgren, as well as in the spoken language of many dialecta around the Swedish-speaking area.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.