ausculto

See also: auscultó and auscultò

Catalan

Pronunciation

  • (Balearic) IPA(key): /əwsˈkul.to/
  • (Central) IPA(key): /əwsˈkul.tu/
  • (Valencian) IPA(key): /awsˈkul.to/

Verb

ausculto

  1. first-person singular present indicative form of auscultar

Italian

Verb

ausculto

  1. first-person singular present indicative of auscultare

Latin

Etymology

From aus-, the original stem of auris (ear), + Proto-Indo-European *ḱel- (to incline), related to Modern German Halde (mountainside)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /au̯sˈkul.toː/, [au̯sˈkʊɫ.toː]

Verb

auscultō (present infinitive auscultāre, perfect active auscultāvī, supine auscultātum); first conjugation

  1. I listen, I hear
  2. I heed, I accept, I obey

Inflection

   Conjugation of ausculto (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present auscultō auscultās auscultat auscultāmus auscultātis auscultant
imperfect auscultābam auscultābās auscultābat auscultābāmus auscultābātis auscultābant
future auscultābō auscultābis auscultābit auscultābimus auscultābitis auscultābunt
perfect auscultāvī auscultāvistī auscultāvit auscultāvimus auscultāvistis auscultāvērunt, auscultāvēre
pluperfect auscultāveram auscultāverās auscultāverat auscultāverāmus auscultāverātis auscultāverant
future perfect auscultāverō auscultāveris auscultāverit auscultāverimus auscultāveritis auscultāverint
passive present auscultor auscultāris, auscultāre auscultātur auscultāmur auscultāminī auscultantur
imperfect auscultābar auscultābāris, auscultābāre auscultābātur auscultābāmur auscultābāminī auscultābantur
future auscultābor auscultāberis, auscultābere auscultābitur auscultābimur auscultābiminī auscultābuntur
perfect auscultātus + present active indicative of sum
pluperfect auscultātus + imperfect active indicative of sum
future perfect auscultātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present auscultem auscultēs auscultet auscultēmus auscultētis auscultent
imperfect auscultārem auscultārēs auscultāret auscultārēmus auscultārētis auscultārent
perfect auscultāverim auscultāverīs auscultāverit auscultāverimus auscultāveritis auscultāverint
pluperfect auscultāvissem auscultāvissēs auscultāvisset auscultāvissēmus auscultāvissētis auscultāvissent
passive present ausculter auscultēris, auscultēre auscultētur auscultēmur auscultēminī auscultentur
imperfect auscultārer auscultārēris, auscultārēre auscultārētur auscultārēmur auscultārēminī auscultārentur
perfect auscultātus + present active subjunctive of sum
pluperfect auscultātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present auscultā auscultāte
future auscultātō auscultātō auscultātōte auscultantō
passive present auscultāre auscultāminī
future auscultātor auscultātor auscultantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives auscultāre auscultāvisse auscultātūrus esse auscultārī auscultātus esse auscultātum īrī
participles auscultāns auscultātūrus auscultātus auscultandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
auscultāre auscultandī auscultandō auscultandum auscultātum auscultātū

Descendants

See also

References

  • ausculto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ausculto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ausculto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Portuguese

Verb

ausculto

  1. first-person singular (eu) present indicative of auscultar

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ausˈkulto/, [au̯sˈkul̪t̪o]

Verb

ausculto

  1. First-person singular (yo) present indicative form of auscultar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.