argóin

Irish

Etymology 1

Back-formation from argóint (“argument”).

Verb

argóin (present analytic argónann, future analytic argónfaidh, verbal noun argóint, past participle argóinte)

(transitive, intransitive) argue

Conjugation

First Conjugation (B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	argónaim	argónann tú; argónair^†	argónann sé, sí	argónaimid	argónann sibh	argónann siad; argónaid^†	a argónann; a argónas / a n-argónann; a n-argónas	argóintear
	past	d'argóin mé; d'argónas / argóin mé‡; argónas‡	d'argóin tú; d'argónais / argóin tú‡; argónais‡	d'argóin sé, sí / argóin sé, sí‡	d'argónamar; d'argóin muid / argónamar‡; argóin muid‡	d'argóin sibh; d'argónabhair / argóin sibh‡; argónabhair‡	d'argóin siad; d'argónadar / argóin siad; argónadar‡	a d'argóin / ar argóin*	argónadh; hargónadh^†
	past habitual	d'argónainn / argónainn‡	d'argóinteá / argóinteá‡	d'argónadh sé, sí / argónadh sé, sí‡	d'argónaimis; d'argónadh muid / argónaimis‡; argónadh muid‡	d'argónadh sibh / argónadh sibh‡	d'argónaidís; d'argónadh siad / argónaidís‡; argónadh siad‡	a d'argónadh / ar argónadh*	d'argóintí / argóintí‡
	future	argónfaidh mé; argónfad	argónfaidh tú; argónfair^†	argónfaidh sé, sí	argónfaimid; argónfaidh muid	argónfaidh sibh	argónfaidh siad; argónfaid^†	a argónfaidh; a argónfas / a n-argónfaidh; a n-argónfas	argónfar
conditional		d'argónfainn / argónfainn‡; n-argónfainn‡‡	d'argónfá / argónfá‡; n-argónfá‡‡	d'argónfadh sé, sí / argónfadh sé, sí‡; n-argónfadh sé, sí‡‡	d'argónfaimis; d'argónfadh muid / argónfaimis‡; argónfadh muid‡; n-argónfaimis‡‡; n-argónfadh muid‡‡	d'argónfadh sibh / argónfadh sibh‡; n-argónfadh sibh‡‡	d'argónfaidís; d'argónfadh siad / argónfaidís‡; argónfadh siad‡; n-argónfaidís‡‡; n-argónfadh siad‡‡	a d'argónfadh / ar argónfadh*	d'argónfaí / argónfaí‡; n-argónfaí‡‡
subjunctive	present	go n-argóna mé; go n-argónad^†	go n-argóna tú; go n-argónair^†	go n-argóna sé, sí	go n-argónaimid; go n-argóna muid	go n-argóna sibh	go n-argóna siad; go n-argónaid^†	—	go n-argóintear
subjunctive	past	dá n-argónainn	dá n-argóinteá	dá n-argónadh sé, sí	dá n-argónaimis; dá n-argónadh muid	dá n-argónadh sibh	dá n-argónaidís; dá n-argónadh siad	—	dá n-argóintí
imperative		argónaim	argóin	argónadh sé, sí	argónaimis	argónaigí; argónaidh^†	argónaidís	—	argóintear
verbal noun		argóint
past participle		argóinte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Derived terms

argónaí m (“arguer”)

Etymology 2

Noun

argóin m sg

vocative and genitive singular of argón (“argon”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
argóin	n-argóin	hargóin	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.