aliëneren

Dutch

Etymology

Probably borrowed from French aliéner, from Latin aliēnāre.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌaː.li.eːˈneː.rə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: a‧li‧e‧ne‧ren

Verb

aliëneren

  1. (transitive, obsolete, of rights and property) to transfer, to sell or donate

Inflection
Inflection of aliëneren (weak)
infinitive aliëneren
past singular aliëneerde
past participle gealiëneerd
infinitive aliëneren
gerund aliëneren n
verbal noun —
present tense past tense
1st person singular aliëneeraliëneerde
2nd person sing. (jij) aliëneertaliëneerde
2nd person sing. (u) aliëneertaliëneerde
2nd person sing. (gij) aliëneertaliëneerde
3rd person singular aliëneertaliëneerde
plural aliënerenaliëneerden
subjunctive sing.1 aliënerealiëneerde
subjunctive plur.1 aliënerenaliëneerden
imperative sing. aliëneer
imperative plur.1 aliëneert
participles aliënerendgealiëneerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.