albati

From al- (“to”) +‎ bati (“to hit, strike”).

• IPA^(key): /alˈbati/
• Rhymes: -ati

albati (present albatas, past albatis, future albatos, conditional albatus, volitive albatu)

1. (transitive) to strike against, knock against

   Dum la tempesto, la branĉoj de la arbo albatis la fenestron. ― During the storm, the branches of the tree knocked against the window.

   • 1912, John Cyprian Rust, A. E. Wackrill et al. (translators), Nova Testamento, Mateo 7.25,

     kaj falis pluvo, kaj venis inundoj, kaj blovis ventoj, kaj albatis tiun domon, kaj ĝi ne falis; ĉar ĝi estis fondita sur roko.

     And the rain descended, and the floods came, and the winds blew, and beat upon that house; and it fell not: for it was founded upon a rock.

2. (transitive) to slam (a door, etc.)

   Synonym: ĵetfermi

3. (transitive) to bang (something) onto, hammer on

   albati kovrilon al ĉerko ― to hammer the lid onto a coffin

albātī

1. nominative masculine plural of albātus
2. genitive masculine singular of albātus
3. genitive neuter singular of albātus
4. vocative masculine plural of albātus

• albati in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)