afleren

Dutch

Etymology

From af +‎ leren.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfleːrə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧le‧ren

Verb

afleren

  1. (transitive) to unlearn
  2. (transitive) to correct (often a bad habit)

Inflection
Inflection of afleren (weak, separable)
infinitive afleren
past singular leerde af
past participle afgeleerd
infinitive afleren
gerund afleren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leer afleerde afafleerafleerde
2nd person sing. (jij) leert afleerde afafleertafleerde
2nd person sing. (u) leert afleerde afafleertafleerde
2nd person sing. (gij) leert afleerde afafleertafleerde
3rd person singular leert afleerde afafleertafleerde
plural leren afleerden afaflerenafleerden
subjunctive sing.1 lere afleerde afaflereafleerde
subjunctive plur.1 leren afleerden afaflerenafleerden
imperative sing. leer af
imperative plur.1 leert af
participles aflerendafgeleerd
1) Archaic.

Antonyms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.