achteruitgaan

Dutch

Etymology

From achteruit +‎ gaan.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɑxtəˈrœy̯txaːn/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ach‧ter‧uit‧gaan

Verb

achteruitgaan

  1. (intransitive) to decline, recede

Inflection
Inflection of achteruitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive achteruitgaan
past singular ging achteruit
past participle achteruitgegaan
infinitive achteruitgaan
gerund achteruitgaan n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga achteruitging achteruitachteruitgaachteruitging
2nd person sing. (jij) gaat achteruitging achteruitachteruitgaatachteruitging
2nd person sing. (u) gaat achteruitging achteruitachteruitgaatachteruitging
2nd person sing. (gij) gaat achteruitgingt achteruitachteruitgaatachteruitgingt
3rd person singular gaat achteruitging achteruitachteruitgaatachteruitging
plural gaan achteruitgingen achteruitachteruitgaanachteruitgingen
subjunctive sing.1 ga achteruitginge achteruitachteruitgaachteruitginge
subjunctive plur.1 gaan achteruitgingen achteruitachteruitgaanachteruitgingen
imperative sing. ga achteruit
imperative plur.1 gaat achteruit
participles achteruitgaandachteruitgegaan
1) Archaic.
  • achteruitgang

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.