aanleggen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenleggen. Equivalent to aan + leggen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnlɛɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧leg‧gen
Verb
aanleggen
Inflection
| Inflection of aanleggen (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanleggen | ||||||||
| past singular | legde aan | ||||||||
| past participle | aangelegd | ||||||||
| infinitive | aanleggen | ||||||||
| gerund | aanleggen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | leg aan | legde aan | aanleg | aanlegde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde | |||||
| 2nd person sing. (u) | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde | |||||
| 3rd person singular | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde | |||||
| plural | leggen aan | legden aan | aanleggen | aanlegden | |||||
| subjunctive sing.1 | legge aan | legde aan | aanlegge | aanlegde | |||||
| subjunctive plur.1 | leggen aan | legden aan | aanleggen | aanlegden | |||||
| imperative sing. | leg aan | ||||||||
| imperative plur.1 | legt aan | ||||||||
| participles | aanleggend | aangelegd | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Anagrams
Derived terms
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.