aanbranden
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenbranden. Equivalent to aan + branden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːmbrɑndə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧bran‧den
Inflection
| Inflection of aanbranden (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbranden | ||||||||
| past singular | brandde aan | ||||||||
| past participle | aangebrand | ||||||||
| infinitive | aanbranden | ||||||||
| gerund | aanbranden n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | brand aan | brandde aan | aanbrand | aanbrandde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | brandt aan | brandde aan | aanbrandt | aanbrandde | |||||
| 2nd person sing. (u) | brandt aan | brandde aan | aanbrandt | aanbrandde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | brandt aan | brandde aan | aanbrandt | aanbrandde | |||||
| 3rd person singular | brandt aan | brandde aan | aanbrandt | aanbrandde | |||||
| plural | branden aan | brandden aan | aanbranden | aanbrandden | |||||
| subjunctive sing.1 | brande aan | brandde aan | aanbrande | aanbrandde | |||||
| subjunctive plur.1 | branden aan | brandden aan | aanbranden | aanbrandden | |||||
| imperative sing. | brand aan | ||||||||
| imperative plur.1 | brandt aan | ||||||||
| participles | aanbrandend | aangebrand | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Synonyms
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.