Inca

See also: inca and încă

English

Etymology

Borrowed from Spanish, from Quechua inka (emperor, male of royal blood).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɪŋkə/
  • Homophone: inker (in non-rhotic accents)
  • Rhymes: -ɪŋkə

Noun

Inca (plural Incas)

  1. A member of the group of Quechuan peoples of highland Peru who established an empire from northern Ecuador to central Chile before the Spanish conquest.

Derived terms

Translations

Anagrams


Catalan

Pronunciation

Proper noun

Inca ?

  1. A city in Mallorca.
  • inquer

Latin

Noun

Inca m (genitive Incae); first declension

  1. (New Latin) an Inca
    • In Archivos/Arquivos do Instituto de Pesquisas Agronomicas (GBS):
      Ex genere forsan Incarum et Aztecarum, qui etiam a pristina prolapsi erant humanitate, cum eis obviam ierunt Hispanici Domitores.
    • 1815, Joannis Severinus Vaterus (Johann Severin Vater), Linguarum totius orbis Index alphabeticus, quarum Grammaticae, Lexica, collectiones vocabulorum recensentur, patria significatur, historia adumbratur (Litteratur der Grammatiken, Lexica und Wörtersammlungen aller Sprachen der Erde nach alphabetischer Ordnung der Sprachen, mit einer gedrängten Uebersicht des Vaterlandes, der Schicksale und Verwandtschaft derselben), Berlin, p. 196:
      Lingua Peruviae propriae ab Incis per totum eorum imperium propagata, cuius cum aliis linguis nexum aliquem habuit, cum Aimara cognationem.
Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative Inca Incae
Genitive Incae Incārum
Dative Incae Incīs
Accusative Incam Incās
Ablative Incā Incīs
Vocative Inca Incae

Quechua

Noun

Inca

  1. Alternative form of Inka

Declension

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.