Emre

See also: emre

Turkish

Etymology

Variant of emir, like emirem, emrem.

    [1] Used in Turkish as an honorific.

    Pronunciation
    • IPA(key): [emɾɛ]

    Proper noun

    Emre

    1. A male given name which means "elder brother"

    Declension
        declension of Emre
    singular plural
    nominative Emre Emreler / Emre'ler
    accusative Emre'yi Emreleri / Emre'leri
    dative Emre'ye Emrelere / Emre'lere
    locative Emre'de Emrelerde / Emre'lerde
    ablative Emre'den Emrelerden / Emre'lerden
    genitive Emre'nin Emrelerin / Emre'lerin
        possessive of Emre
    singular plural
    benim (my) Emre'm Emrelerim / Emre'lerim
    senin (your) Emre'n Emrelerin / Emre'lerin
    onun (his/her/its) Emre'si Emreleri / Emre'leri
    bizim (our) Emre'miz Emrelerimiz / Emre'lerimiz
    sizin (your) Emre'niz Emreleriniz / Emre'leriniz
    onların (their) Emre'si / Emreleri / Emre'leri Emreleri / Emre'leri
    1. Early Mystics in Turkish Literature, Mehmed Fuad Koprulu, p. 281
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.