συνήθης

Ancient Greek

From συν- (sun-, “with”) +‎ ἦθος (êthos, “custom”) +‎ -ης (-ēs).

σῠνήθης • (sunḗthēs) m or f (neuter σῠ́νηθες); third declension

Third declension of σῠνήθης; σῠ́νηθες (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	σῠνήθης sunḗthēs	σῠ́νηθες súnēthes	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθεις sunḗtheis	σῠνήθη sunḗthē
Genitive	σῠνήθους sunḗthous	σῠνήθους sunḗthous	σῠνήθοιν sunḗthoin	σῠνήθοιν sunḗthoin	σῠνήθων sunḗthōn	σῠνήθων sunḗthōn
Dative	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθοιν sunḗthoin	σῠνήθοιν sunḗthoin	σῠνήθεσῐ / σῠνήθεσῐν sunḗthesi(n)	σῠνήθεσῐ / σῠνήθεσῐν sunḗthesi(n)
Accusative	σῠνήθη sunḗthē	σῠ́νηθες súnēthes	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθεις sunḗtheis	σῠνήθη sunḗthē
Vocative	σῠ́νηθες súnēthes	σῠ́νηθες súnēthes	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθει sunḗthei	σῠνήθεις sunḗtheis	σῠνήθη sunḗthē
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	σῠνήθως sunḗthōs		σῠνηθέστερος sunēthésteros		σῠνηθέστᾰτος sunēthéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Inherited from Ancient Greek συνήθης (sunḗthēs).

συνήθης • (syníthis) m (feminine συνήθης, neuter σύνηθες)

declension of συνήθης

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συνήθης	συνήθης	σύνηθες	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
genitive	συνήθους	συνήθους	συνήθους	συνήθων	συνήθων	συνήθων
accusative	συνήθη	συνήθη	σύνηθες	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο συνήθης, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο συνήθης (o pio syníthis), etc.)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.