δίαιτα

From διαιτάω (diaitáō, “I treat, handle”).

δῐ́αιτᾰ • (díaita) f (genitive δῐαίτης); first declension

1. way of living, mode of life
2. accommodation, residence
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1.p1096a.27:

     ἔτι δ’ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι (καὶ γὰρ ἐν τῷ τί λέγεται, οἷον ὁ θεὸς καὶ ὁ νοῦς, καὶ ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ ἐν τῷ πρός τι τὸ χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρός, καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα τοιαῦτα), δῆλον ὡς οὐκ ἂν εἴη κοινόν τι καθόλου καὶ ἕν· οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ’ ἐν πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ’ ἐν μιᾷ μόνῃ.

     éti d’ epeì tagathòn isakhôs légetai tôi ónti (kaì gàr en tôi tí légetai, hoîon ho theòs kaì ho noûs, kaì en tôi poiôi hai aretaí, kaì en tôi posôi tò métrion, kaì en tôi prós ti tò khrḗsimon, kaì en khrónōi kairós, kaì en tópōi díaita kaì hétera toiaûta), dêlon hōs ouk àn eíē koinón ti kathólou kaì hén; ou gàr àn eléget’ en pásais taîs katēgoríais, all’ en miâi mónēi.

   1. dwelling, abode
   2. refuge, retreat, lair of an animal
   3. a room (separate part of a building, enclosed by walls, a floor, and a ceiling)
3. (medicine) prescribed manner of life, health regimen
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Vict. 1.1
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, περὶ διαίτης ὀξέων 3
   • 380 BCE, Plato, The Republic 404a:

     ’Αλλ’, ἦν δ’ ἐγώ, ὑπνώδης αὕτη γέ τις καὶ σφαλερὰ πρὸς ὑγίειαν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί τε τὸν βίον καί, ἐὰν σμικρὰ ἐκβῶσιν τῆς τεταγμένης διαίτης, μεγάλα καὶ σφόδρα νοσοῦσιν οὗτοι οἱ ἀσκηταί;

     ’All’, ên d’ egṓ, hupnṓdēs haútē gé tis kaì sphalerà pròs hugíeian. ḕ oukh horâis hóti katheúdousí te tòn bíon kaí, eàn smikrà ekbôsin tês tetagménēs diaítēs, megála kaì sphódra nosoûsin hoûtoi hoi askētaí?

4. state, condition, situation
   • 1 CE – 100 CE, Aretaeus, De Causis et Signis Diuturnorum Morborum 2.4.6
5. sustenance, food
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 2.65:

     κεινὰν παρὰ δίαιταν: ἀλλὰ παρὰ μὲν τιμίοις // θεῶν, οἵτινες ἔχαιρον εὐορκίαις, ἄδακρυν νέμονται // αἰῶνα: τοὶ δ’ ἀπροσόρατον ὀκχέοντι πόνον // ὅσοι δ’ ἐτόλμασαν ἐστρὶς // ἑκατέρωθι μείναντες ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν

     keinàn parà díaitan: allà parà mèn timíois // theôn, hoítines ékhairon euorkíais, ádakrun némontai // aiôna: toì d’ aprosóraton okkhéonti pónon // hósoi d’ etólmasan estrìs // hekatérōthi meínantes apò pámpan adíkōn ékhein

   • Athenodor., Tars. 3
6. (at Athens and elsewhere) arbitration
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1073:

     ὅτι σφὶν ἤδη τὰ μὲν ἐκ δόμων νοσεῖ δή, τὰ δὲ πρὸς τέκνων διπλῆ // φύλοπις οὐκέτ’ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαίτᾳ·

     hóti sphìn ḗdē tà mèn ek dómōn noseî dḗ, tà dè pròs téknōn diplê // phúlopis oukét’ exisoûtai philotasíōi diaítāi;

   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Myst. 87
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes 24.56
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 25.16
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Collected Works 18.13
   1. the office of arbiter
7. discussion, investigation, enquiry, research
   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 1.1.7:

     ἀλλὰ ταῦτα μὲν μακροτέρας ἐστὶ διαίτης.

     allà taûta mèn makrotéras estì diaítēs.

   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 15.1.10:

     ἐποιησάμεθα δ’ ἡμεῖς καὶ ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις τοῖς περὶ γεωγραφίας δίαιταν ἣν δυνατὸν ἦν περὶ τούτων͵ καὶ νῦν ἐκείνοις τε ἐξ ἑτοίμου χρησόμεθα καὶ ἕτερα προσθήσομεν͵ ὅσων ἂν δεῖν δόξηι πρὸς τὴν σαφήνειαν.

     epoiēsámetha d’ hēmeîs kaì en toîs prṓtois lógois toîs perì geōgraphías díaitan hḕn dunatòn ên perì toútōn͵ kaì nûn ekeínois te ex hetoímou khrēsómetha kaì hétera prosthḗsomen͵ hósōn àn deîn dóxēi pròs tḕn saphḗneian.

• δῐαιτάριος (diaitários)
• δῐαιτάω (diaitáō)

• Greek: δίαιτα (díaita)
• Latin: diaeta

• δίαιτα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δίαιτα in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δίαιτα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δίαιτα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
• δίαιτα in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • arbitration idem, page 38.
  • board idem, page 86.
  • diet idem, page 222.
  • entertainment idem, page 277.
  • food idem, page 333.
  • intercession idem, page 449.
  • interposition idem, page 452.
  • intervention idem, page 453.
  • life idem, page 489.
  • manner idem, page 512.
  • mediation idem, page 521.
  • mode idem, page 537.
  • private idem, page 642.
  • regime idem, page 687.
  • regimen idem, page 687.
  • routine idem, page 723.

From the Ancient Greek δίαιτα (díaita).

δίαιτα • (díaita) f (plural δίαιτες)

1. (nutrition) diet
2. fast, low calorie diet

• διαιτολόγος c (diaitológos, “dietician”)
• διαιτητική f (diaititikí, “dietetics”)
• διαιτολόγιο n (diaitológio, “diet”)

• διατροφή f (diatrofí, “nutrition”)
• διαιτητεύω (diaititévo, “to arbitrate”)
• νηστεία f (nisteía, “fast”)