αδιάλειπτος
Greek
Adjective
αδιάλειπτος • (adiáleiptos) m (feminine αδιάλειπτη, neuter αδιάλειπτο)
Declension
declension of αδιάλειπτος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδιάλειπτος | αδιάλειπτη | αδιάλειπτο | αδιάλειπτοι | αδιάλειπτες | αδιάλειπτα |
| genitive | αδιάλειπτου | αδιάλειπτης | αδιάλειπτου | αδιάλειπτων | αδιάλειπτων | αδιάλειπτων |
| accusative | αδιάλειπτο | αδιάλειπτη | αδιάλειπτο | αδιάλειπτους | αδιάλειπτες | αδιάλειπτα |
| vocative | αδιάλειπτε | αδιάλειπτη | αδιάλειπτο | αδιάλειπτοι | αδιάλειπτες | αδιάλειπτα |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αδιάλειπτος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αδιάλειπτος (o pio adiáleiptos), etc.) | |||||
Synonyms
- αδιάκοπος (adiákopos, “uninterrupted”)
Related terms
- αδιάλειπτα (adiáleipta, “incessantly”)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.