veriloquium

vēriloquium (Latein)

Substantiv, n

Kasus Singular Plural
Nominativ vēriloquiumvēriloquia
Genitiv vēriloquiīvēriloquiōrum
Dativ vēriloquiōvēriloquiīs
Akkusativ vēriloquiumvēriloquia
Vokativ vēriloquiumvēriloquia
Ablativ vēriloquiōvēriloquiīs

Worttrennung:

ve·ri·lo·quium, Plural: ve·ri·lo·quia

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Linguistik: Etymologie
[2] nachklassisch: Wahrreden, Aufrichtigkeit

Herkunft:

abgeleitet von dem Adjektiv veriloquus  la „wahrredend“; in der Bedeutung [1] als Lehnübersetzung des altgriechischen Substantivs ἐτυμολογία (etymologia)  grc[1]

Synonyme:

[1] etymologia, notatio, originatio

Gegenwörter:

[2] falsitas

Beispiele:

[1] „Ea est autem, cum ex vi nominis argumentum elicitur; quam Graeci ἐτυμολογίαν appellant, id est verbum ex verbo veriloquium; nos autem novitatem verbi non satis apti fugientes genus hoc notationem appellamus, quia sunt verba rerum notae.“[2]
[1] „nam verbum ex verbo ductum, id est veriloquium, ipse Cicero, qui finxit, reformidat.“[3]
[2] „Nonnunquam falsitas veriloquio adiungitur, et plerumque a veritate incipit qui falsa confingit.“[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „veriloquium“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „veriloquium“ (Zeno.org)
  2. Marcus Tullius Cicero, Topica, 35
  3. Marcus Fabius Quintilianus, 1, 6, 28
  4. Isidorus Hispalensis, Sententiae, 2, 30, 4
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.