rozum
rozum (Tschechisch)
Substantiv, m, hart, unbelebt
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | rozum | rozumy |
Genitiv | rozumu | rozumů |
Dativ | rozumu | rozumům |
Akkusativ | rozum | rozumy |
Vokativ | rozume | rozumy |
Lokativ | rozumu | rozumech |
Instrumental | rozumem | rozumy |
Worttrennung:
- ro·zum
Aussprache:
- IPA: [ˈrɔzʊm]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] nur im Singular: Fähigkeit des Menschen zu denken: Verstand, Vernunft, Intellekt
- [2] umgangssprachlich, häufig im Plural: Meinung, Einfall: Gehirn, Grips
Herkunft:
- Zusammensetzung aus dem Präfix roz- und dem tschechischen Substantiv um
Synonyme:
Beispiele:
- [1] Cit a rozum se vzájemně doplňují.
- Gefühl und Verstand ergänzen sich gegenseitig.
- [2] Pokusím se z ní tahat rozumy.
- Ich werde versuchen sie auszuhorchen.
Redewendungen:
- [1] mít víc štěstí než rozumu (mehr Glück als Verstand haben)
- [1] přivést někoho k rozumu (jemanden zur Vernunft bringen)
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] lidský rozum (menschlicher Verstand), selský rozum, střízlivý rozum (nüchterner Verstand), zdravý rozum (gesunder Menschenverstand)
- [1] měj rozum! (sei vernünftig!)
- [1] bez rozumu (ohne Verstand), být při rozumu (bei Sinnen sein)
- [2] tahat rozumy z koho (jemanden aushorchen)
Wortbildungen:
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.