plasma

plasma (Latein)

Substantiv, n

Kasus Singular Plural
Nominativ plasmaplasmata
Genitiv plasmatisplasmatum
Dativ plasmatīplasmatibus
Akkusativ plasmaplasmata
Vokativ plasmaplasmata
Ablativ plasmateplasmatibus

Worttrennung:

plas·ma, Plural: plas·ma·ta

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Rhetorik: Tonwechsel, (weichliche) Modulation der Stimme
[2] kirchenlateinisch: Geschöpf, Kreatur
[3] übertragen: Phantasiegeschöpf, Erdichtung

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen πλάσμα (plasma)  grc[1][2]

Beispiele:

[1] „scilicet haec populo pexusque togaque recenti
et natalicia tandem cum sardonyche albus
sede leges celsa, liquido cum plasmate guttur
mobile collueris, patranti fractus ocello.“[3]
[1] „sit autem in primis lectio virilis et cum suavitate quadam gravis, et non quidem prosae similis, quia et carmen est et se poetae canere testantur, non tamen in canticum dissoluta nec plasmate, ut nunc a plerisque fit, effeminata, de quo genere optime C. Caesarem praetextatum adhuc accepimus dixisse: ‚si cantas, male cantas, si legis, cantas‘.“[4]
[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „plasma“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1731
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 386

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „plasma“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1731
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 386
  3. Aules Persius Flaccus, Saturae, 1,15–18
  4. Marcus Fabius Quintilianus, Institutio oratoria, 1,8,2
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.