plagiarius

plagiarius (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ plagiāriusplagiāriī
Genitiv plagiāriīplagiāriōrum
Dativ plagiāriōplagiāriīs
Akkusativ plagiāriumplagiāriōs
Vokativ plagiārieplagiāriī
Ablativ plagiāriōplagiāriīs

Worttrennung:

pla·gi·a·ri·us, Plural: pla·gi·a·ri·i

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Recht: Person, die fremde Sklaven oder freie Kinder widerrechtlich abführt und verkauft: Menschendieb, Menschenräuber, Seelenverkäufer, Sklavenhändler
[2] übertragen: Dieb

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv plagium  la „Menschendiebstahl“[1] oder plaga  la „Netz“[2]

Weibliche Wortformen:

[1] plagiaria

Beispiele:

[1] „quid vero ad C. Fabium nescio quem (nam eam quoque epistulam T. Catienus circumgestat), renuntiari tibi Licinium plagiarium cum suo pullo milvino tributa exigere?“[3]
[1] „Aut ego fallor, aut regnum est inter avaros, circumscriptores, latrones, plagiarios unum esse, cui noceri non possit.“[4]
[2] „Commendo tibi, Quintiane, nostros -
nostros dicere si tamen libellos
possum, quos recitat tuus poeta -:
si de servitio gravi queruntur,
assertor venias satis que praestes,
et, cum se dominum vocabit ille,
dicas esse meos manu que missos.
hoc si terque quaterque clamitaris,
impones plagiario pudorem.“[5]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
[2] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 291, Eintrag „plagiarius“

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727.
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
  3. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Quintum fratrem, 1,2,6
  4. Lucius Annaeus Seneca, De tranquillitate animi (Dialogi 9), 8,4
  5. Marcus Valerius Martialis, Epigrammata, 1,52,1–9
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.