perbitere

perbītere (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular perbītō
2. Person Singularperbītis
3. Person Singularperbītit
1. Person Pluralperbītimus
2. Person Pluralperbītitis
3. Person Pluralperbītunt
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singularperbītēbam
Futur 1. Person Singularperbītam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularperbītam
Imperativ Singularperbīte
Pluralperbītite
Alle weiteren Formen: Flexion:perbitere

Worttrennung:

per·bi·te·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] zugrunde gehen, umkommen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb bitere  la mit dem Präfix per-  la[1]

Synonyme:

[1] perire

Beispiele:

[1] „Ego puerum interead ancillae subdam lactantem meae,
Ne fame perbitat.[2]
[1] „Nunc huic lenoni hodiest natalis dies:
Interminatus <es>t a minumo ad maxumum,
Siquis non hodie munus misisset sibi,
Eum cras cruciatu maxumo perbitere.[3]
[1] „Utinam te prius quam oculis uidissem meis
Malo cruciatu in Sicilia[m] perbiteres,
Quem propter hoc mihi optigit misero mali.“[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „perbito“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1566

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „perbito“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1566
  2. Livius Andronicus, Tragoediarum fragmenta, 26–27
  3. Titus Maccius Plautus, Pseudolus, 775–778
  4. Titus Maccius Plautus, Rudens, 494–496

Ähnliche Wörter:

perbibere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.