irruptio
irruptio (Latein)
Substantiv, f
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | irruptiō | irruptiōnēs |
Genitiv | irruptiōnis | irruptiōnum |
Dativ | irruptiōnī | irruptiōnibus |
Akkusativ | irruptiōnem | irruptiōnēs |
Vokativ | irruptiō | irruptiōnēs |
Ablativ | irruptiōne | irruptiōnibus |
Worttrennung:
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Herkunft:
- zu dem Verb irrumpere → la, substantiviert durch das Suffix -tio
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „irruptio“ (Zeno.org)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.