dzik

dzik (Polnisch)

Substantiv, m

Singular Plural
Nominativ dzik dziki
Genitiv dzika dzików
Dativ dzikowi dzikom
Akkusativ dzika dziki
Instrumental dzikiem dzikami
Lokativ dziku dzikach
Vokativ dziku dziki

Worttrennung:

dzik, Plural: dzi·ki

Aussprache:

IPA: [d͡ʑik], Plural: [ˈd͡ʑici]
Hörbeispiele:  dzik (Info), Plural:  dziki (Info)
Reime: -ik

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Wildschwein, Keiler (Sus scrofa)
[2] Gartenbau: Wildling
[3] umgangssprachlich: Einzelgänger, Eigenbrötler

Synonyme:

[2] dziczek, dziczka
[3] odludek, samotnik

Verkleinerungsformen:

[1] dziczek

Oberbegriffe:

[1] parzystokopytny, kopytny, ssak, kręgowiec, zwierzę
[2] drzewo, roślina
[3] człowiek

Unterbegriffe:

[1] odyniec, warchlak

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] dziczy, dziczyzna

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „dzik
[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „dzik
[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „dzik
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „dzik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.