diuturnus

diūturnus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv diūturnusdiūturnadiūturnumdiūturnē
Komparativ diūturniordiūturniordiūturniusdiūturnius
Superlativ diūturnissimusdiūturnissimadiūturnissimumdiūturnissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:diuturnus

Worttrennung:

diu·tur·nus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] eine lange Zeit bestehend: lang andauernd, anhaltend, langjährig
[2] eine lange Zeit lebend: langlebig

Herkunft:

zum Adverb diu  la – lange (Zeit)

Gegenwörter:

[1] brevis – kurz

Beispiele:

[1] „qui, cum esset infirmus ex gravi diuturnoque morbo, nullam sibi putavit excusationem esse oportere, cum ad rei publicae praesidium vocaretur.“[1]
[1] „ita tantum bellum, tam diuturnum, tam longe lateque dispersum, quo bello omnes gentes ac nationes premebantur, Cn. Pompeius extrema hieme apparavit, ineunte vere suscepit, media aestate confecit.“[2]
[2] „nec mihi mors gravis est, posituro morte dolores:
hic, qui diligitur, vellem, diuturnior esset!“[3]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] bellum diuturnum, observatio diuturna, pax diuturna

Wortbildungen:

diuturnitas

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „diuturnus“ (Zeno.org)
[1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 164

Quellen:

  1. Marcus Tullius Cicero, In Marcum Antonium orationes Philippicae, 8,5
  2. Marcus Tullius Cicero, Pro lege Manilia, 35
  3. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses, Liber III, 471-472

Ähnliche Wörter:

diurnus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.