concubinus

concubīnus (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ concubīnusconcubīnī
Genitiv concubīnīconcubīnōrum
Dativ concubīnōconcubīnīs
Akkusativ concubīnumconcubīnōs
Vokativ concubīneconcubīnī
Ablativ concubīnōconcubīnīs

Worttrennung:

con·cu·bī·nus, Genitiv: con·cu·bī·nī

Bedeutungen:

[1] der Beischläfer, der Buhle

Herkunft:

Substantivierung des Verbs concubare  la

Weibliche Wortformen:

[1] concubīna

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

concubinatus, concubinalis

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[*] Lateinischer Wikipedia-Artikel „concubinus (Suche)
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „concubinus“ (Zeno.org)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.