acan

acan (Altenglisch)

Verb
PräsensPräteritum
1. Person Singularaceōc
2. Person Singularæcestōce
3. Person Singularæceþōc
Pluralacaþōcon
Konjunktiv Singularaceōce
Konjunktiv Pluralacenōcen
Imperativ Singularac—
Imperativ Pluralacaþ—
Partizipacendegeacen

Worttrennung:

acan

Aussprache:

IPA: [ˈɑkɑn]
Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] körperliche Schmerzen verursachen; schmerzen

Beispiele:

[1]


Übersetzungen
 

Für [1] siehe Übersetzungen zu schmerzen1

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Bosworth-Toller Anglo-Saxon Dictionary: „acan“

acan (Polnisch)

Substantiv, m
Singular Plural 1 Plural 2
Nominativ acan acanowie acany
Genitiv acana acanów acanów
Dativ acanowi
acanu		 acanom acanom
Akkusativ acana acanów acanów
Instrumental acanem acanami acanami
Lokativ acanie
acanu		 acanach acanach
Vokativ acanie
acanu		 acanowie acany

Worttrennung:

a·can, Plural 1: a·ca·no·wie, Plural 2: a·ca·ny

Aussprache:

IPA: [ˈat͡san], Plural 1: [at͡saˈnɔvʲɛ], Plural 2: [aˈt͡sanɨ]
Hörbeispiele: —, Plural 1: —, Plural 2: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: (manchmal abwertende) Anredeform für einen Mann: Sie, mein Herr

Herkunft:

Kurzform von waszmość pan → pl[1] „höfliche Anrede für einen Mann“ besonders beim Adel

Synonyme:

[1] acpan, aćpan, asan, aspan, wacan, wacpan, waćpan, wasan, waspan, wasza miłość, waszmość pan
[1] heute: pan

Weibliche Wortformen:

[1] acani

Verkleinerungsformen:

[1] acanek

Beispiele:

[1] „Hola tam!… Czyś acan tutejszy?“[2]
Hey dort!… Sind Sie von hier?

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] acaństwo

Übersetzungen
 

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 30.
[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 5.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „acan“
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „acan“
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 6.
[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 5.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „acan“

Quellen:

  1. Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 30.
  2. Bolesław Prus: Na dworcu kolei. In: Pisma Bolesława Prusa. Tom I, To i owo, Gebethner i Wolff, Warszawa 1935 (Wikisource), Seite 100.

Ähnliche Wörter:

asan, acani
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.