ablactare

ablactāre (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular ablactō
2. Person Singularablactās
3. Person Singularablactat
1. Person Pluralablactāmus
2. Person Pluralablactātis
3. Person Pluralablactant
Perfekt 1. Person Singularablactāvī
Imperfekt 1. Person Singularablactābam
Futur 1. Person Singularablactābō
PPP ablactātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularablactem
Imperativ Singularablactā
Pluralablactāte
Alle weiteren Formen: Flexion:ablactare

Worttrennung:

ab·lac·ta·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: den Säugling entwöhnen, abstillen, ablaktieren

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb lactare  la mit dem Präfix ab-  la[1]

Beispiele:

[1] „crevit igitur puer et ablactatus est fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis eius“ (Vulg. gen. 21, 8)[2]
[1] „et Anna non ascendit dixit enim viro suo non vadam donec ablactetur infans et ducam eum et appareat ante conspectum Domini et maneat ibi iugiter“ (Vulg. I Sam. 1, 22)[3]
[1] „et ait ei Helcana vir suus fac quod bonum tibi videtur et mane donec ablactes eum precorque ut impleat Dominus verbum suum mansit ergo mulier et lactavit filium suum donec amoveret eum a lacte“ (Vulg. I Sam. 1, 23)[4]
[1] „et adduxit eum secum postquam ablactaverat in vitulis tribus et tribus modiis farinae et amphora vini et adduxit eum ad domum Domini in Silo puer autem erat adhuc infantulus“ (Vulg. I Sam. 1, 24)[5]
[1] „quem docebit scientiam et quem intellegere faciet auditum ablactatos a lacte apulsos ab uberibus“ (Vulg. Is. 28, 9)[6]
[1] „ablactatus, quod sit a lacte ablatus“ (Isid. orig. 10, 11)[7]

Wortbildungen:

[1] ablactatio


Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ablacto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „ablacto“ Spalte 102–103.
[1] Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft: Mediae latinitatis lexicon minus. Lexique latin médiéval–français/anglais, A Medieval Latin–French/English Dicitonary. 1. Auflage. E. J. Brill, Leiden 1976, ISBN 90-04-04794-8, Seite 5.
[1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 2, Eintrag „ablactare“

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ablacto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
  2. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, Genesis Kapitel 21, Vers 8
  3. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, 1. Buch Samuel Kapitel 1, Vers 22
  4. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, 1. Buch Samuel Kapitel 1, Vers 23
  5. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, 1. Buch Samuel Kapitel 1, Vers 24
  6. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, Jesaja Kapitel 28, Vers 9
  7. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus II libros XI–XX continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.