Zuur-basetitratie

Een zuur-basetitratie (soms ook acidimetrische titratie genoemd) is een titratietechniek waarmee de onbekende concentratie van een zuur of base in een oplossing kan worden bepaald. De bepaling vindt plaats door de zure of basische oplossing nauwkeurig te neutraliseren met behulp van een oplossing waarvan de zuur- of baseconcentratie bekend is. De neutralisatie vindt plaats door een zuur-basereactie. De oplossing met onbekende concentratie is de titer; de oplossing met de bekende concentratie is de titrant. Aan de hand van de hoeveelheid toegevoegde vloeistof (titer) kan de concentratie van de oorspronkelijke oplossing (titrant) worden bepaald.

Principe van titratie: een titratiecurve.

Aan een basische oplossing wordt zuur toegedruppeld, aan een zure oplossing wordt een base toegedruppeld, in beide gevallen tot het omslagpunt of equivalentiepunt wordt bereikt. Bij het omslagpunt is er precies evenveel titrant (zuur of base) toegedruppeld als er base of zuur in de titer aanwezig was. Het instrument waarmee het toedruppelen plaatsvindt, wordt een buret genoemd. Het omslagpunt wordt vastgesteld met behulp van een pH-indicator of door meting met behulp van een pH-meter.

Het resultaat van een titratie in het equivalentiepunt is een zoutoplossing. Het betreffende zout is samengesteld uit het anion van het gebruikte zuur en het kation van de gebruikte base. Het opgeloste zout en sommige omgevingsfactoren hebben invloed op de zuurgraad, reden waarom het equivalentiepunt niet altijd (precies) ligt bij een pH die gelijk is aan zeven. De gebruikte reagentia bepalen daarom welke indicator het meest geschikt is om het equivalentiepunt vast te stellen.

Zie de categorie Acid-base titration van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.