Zuid-Atlantische Anomalie
De Zuid-Atlantische Anomalie (Engels: South Atlantic Anomaly, SAA) is het gebied waar de binnenste van de Van Allen-gordels het aardoppervlak het dichtst nadert. Voor een gegeven hoogte is de concentratie van hoogenergetische geladen deeltjes daar hoger dan elders. De ligging van de SAA, aan de oostkust van Zuid-Amerika, hangt samen met het gegeven dat het centrum van het aardmagnetisch veld niet samenvalt met het middelpunt van de aarde.
De Zuid-Atlantische Anomalie is van grote betekenis voor satellieten en andere ruimtevaartuigen met een baan op enkele honderden kilometers hoogte en baanhoeken tussen 35 en 60 graden: deze banen voeren satellieten periodiek door de Anomalie, waardoor ze steeds enkele minuten lang worden blootgesteld aan hoge stralingsintensiteit. Het internationaal ruimtestation ISS, met een baanhoek van 51,6°, moest vanwege dit probleem extra worden beschermd. De ruimtetelescoop Hubble maakt tijdens het passeren van de SAA geen opnamen.
De SAA drijft naar het Westen met een snelheid van ongeveer 0,3 graden per jaar. Deze waarde ligt dicht bij het verschil tussen de rotatiesnelheid van de aardkern en die van de aardkorst, die op 0,3 tot 0,5 graden per jaar wordt geschat. Uit nieuwe onderzoeken blijkt echter dat het verschil in de rotatiesnelheid van de aardkern ten opzichte van de aardkorst veel kleiner zou zijn. Dit zou dan dit verschil onverklaarbaarder maken.