Zep

Als kind creëerde Chappuis zijn eigen eigen stripblad. Hij noemde het Zep naar zijn favoriete band Led Zeppelin. Later zou dit zijn pseudoniem worden.

Hij volgde in Genève een kunstopleiding waarna hij in 1985 debuteerde in het Belgische stripblad Spirou/Robbedoes.

Zep werkte regelmatig samen met zijn vrouw Hélène Muller als scenariste. Intussen zijn zij gescheiden.

Vanaf 1988 verscheen zijn strip Victor over een luie en onhandige werknemer van een drukkerij in stripblad Spirou. Uitgeverij Dupuis weigerde echter een albumuitgave van de gags van Victor.[1] Er volgde toch een stripalbum, Victor n’en rate pas une, maar bij een kleinere uitgeverij. Volgden Léon Coquillard in 1990 en Kradok Amanite Bunker in 1991.

Begin jaren 90 verscheen zijn werk in andere tijdschriften zoals Fluide glacial en Femmes d'aujourd'hui. Rond die tijd debuteerde ook zijn meest succesvolle strip Titeuf.

Van 1998 tot 2013 verscheen het stripblad Tchô! op initiatief van Zep en Jean-Claude Camano. Tchô! is (in het Frans) een uitroep van Titeuf. In het tijdschrift verschenen gelijkaardige strips. Zo werkte hij ook nog mee aan reeksen zoals Captain Biceps en Les Chronokids.

• Victor
• Meisjes met pit[2]
• Harde muziek en doffe ellende (1999)[3]
• Titeuf
• Captain Biceps (tekeningen Tebo)
• Les Chronokids (tekeningen Stan & Vince)

In 2000 ontving Zep de Grand prix van het festival van Solliès-Ville. In 2004 ontving hij de Grand Prix de la ville d'Angoulême.[4] In 2009 ontving hij de prix Showbusiness du Swiss Award en in 2010 de Globe de Cristal de la meilleur bande dessinée voor Happy Sex.

Zie de categorie Zep van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.