Zeolietfacies

De zeolietfacies[1] is de metamorfe facies met de laagste graad van metamorfose. Bij temperaturen en drukken lager dan de zeolietfacies vindt diagenese plaats. De facies is genoemd naar het voorkomen van zeolieten, sterk gehydrateerde tectosilicaten.

druk	temperatuur
Metamorfe facies

16 kbar	blauwschist		eclogiet
12 kbar	blauwschist		eclogiet
8 kbar		groenschist	amfiboliet		granuliet
6 kbar	prehniet-pumpellyiet		amfiboliet		granuliet
4 kbar	zeoliet	alb-epi hfels	hbl hornfels	px hornfels	sanidiniet
	200°C	400°C	600°C	800°C	1000°C

Zoals bij alle metamorfe facies wordt de zeolietfacies vastgesteld aan de hand van bepaalde mineralen die gewoonlijk middels onderzoek naar slijpplaatjes worden gedetermineerd. In metamorfe stollingsgesteenten, grauwackes en pelieten zijn de volgende mineraalsamenstellingen typerend voor de zeolietfacies:

Mineraalassemblages

Metastollingsgesteenten en grauwackes

heulandiet + analciem + kwarts ± kleimineralen
laumontiet + albiet + kwarts ± chloriet

Metapelieten

muscoviet + chloriet + albiet + kwarts

Zie ook

Metamorfe facies

Bronnen, noten en/of referenties

Voetnoot

Een facies is een gesteentelichaam met specifieke karakteristieken en idealiter een duidelijk definieerbaar gesteente dat gevormd is onder bepaalde omstandigheden van sedimentatie, die een uniek proces of afzettingsmilieu typeren.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Een facies is een gesteentelichaam met specifieke karakteristieken en idealiter een duidelijk definieerbaar gesteente dat gevormd is onder bepaalde omstandigheden van sedimentatie, die een uniek proces of afzettingsmilieu typeren.