Zenata
Zenata (in het Berbers: Iznaten) waren gedurende de middeleeuwen een van de drie grote Berber confederaties, naast de Imesmuden en Iẓnagen.
Hun oorspronkelijk leefgebied ligt in het huidige noord-Algerije, Tunesië en west-Libië. In pre-islamitische tijden migreerden verschillende stammen naar het westen. Nadat hun koningin Dihya verslagen werd door de Arabieren, vluchtten ook andere stammen naar het gebied dat nu de noord-Marokko is. Gedurende de middeleeuwen was Tlemcen een belangrijke en rijke stad van de Zenata stammen. Zij speelden een belangrijke rol in de geschiedenis van islamitisch Noord-Afrika en hebben eeuwen over grote delen van de Berberse wereld geregeerd. De Maghrawaden, Banu Ifran, Meriniden, Zianiden en de Wattasiden waren Zenata dynastieën.
Zij waren hoofdzakelijk nomadisch en waren het minst sedentair van de Berberse stammen. Ondanks deze hoofdzakelijk nomadische levensstijl, hebben zij een enorm aantal steden en dorpen gesticht in Marokko, Algerije en Tunesië. Belangrijke Marokkaanse steden als Wejda, Meknas, Tiṭwan en Taza zijn door de Zenata gesticht.
De Zenata stammen waren kundige ruiters en stonden in de middeleeuwen bekend om hun paardrijdkunsten. Jinete, het Spaanse woord voor ruiter, is afgeleid van het woord Zenata.
Hun dialect van het Berbers wordt nog gesproken door Berbergroepen als de Riffijnen van Noord-Marokko, de Chenoua van Tipaza en de Chaoui van Noordoost-Algerije and door veel anderen.